survival

Ja już tak mam, że zawsze na coś czekam. Albo na kogoś.

Dziś jednak stwierdzam, że czekam na koniec świata. Bo to jedyna rzecz która byłaby w stanie ogarnąć to wszechogarniające gówno. Co się na tym świecie wyprawia. To już brak mi słów. Na ludzi patrzeć już prawie nie mogę. Tapetowane ryje, wszędzie dupska i cycki. Wszystko stało się jedną wielką, tanią ściemą.

I jak tutaj ocalić swoją dusze romantyczną?
No jak.

Chyba po prostu się nie da, i pozostaje jedynie czekanie aż wszystko pochłonie ogień piekielny, bo karma już nie wyrabia, jak widać.

https://www.youtube.com/watch?v=0GXo6E2zUII

I ta frustracja zjada mnie i zatruwa umysł

I ciągle wmawiam sobie, że jest okej u góry

Słyszę populizm, nic więcej

Każdy by przyniósł tutaj złote góry, ale ma zajęte ręce

I to do ciebie, przykro mi

Inni jeszcze łykają te brednie, ale mnie mdli